gözlerinden çektiği acıyı anlayabileceğiniz yegane insanlardan.
grubunun resmini ilk gördüğümde kenarda köşede duran kendisini görünce, bu eleman kesin intihar etmiştir demiştim. dediğim gibi de çıktı.
filminde yaşadığı bunalımın iyi anlatılmadığını düşünüyorum
(bkz: control) sanki iki kadın arasında kaldığı için bunalıma girmiş gibi gözükmüş.
insanlardan nefret eden, uzak durmaya çalışan insanların böyle göz önünde olmaları kaldırabilecekleri bir şey olmuyor her zaman. ian, zaten depresif bir insandı, bir de 18 yaşında, aşık olduğunu düşünüp çok erken bir evlilik yapması ve 22 yaşında erkenden büyük bir sorumluluk üstlenip baba olması bunalımını arttırmış üzerine bir de epilepsi krizleri ve ikinci bir kadına duyduğu aşkla uğraşmış, grubun ününün artmasıyla, amerika turuna çıkacak kadar büyümenin verdiği rahatsızlıkla artık yapamayacağını hissetmiş olmalı ki 23 yaşında bir gece kendisini asmış ya da sabah bilemiyorum. 40 yıl geçmiş aradan. ben yoktum bile.
çok güzel şarkıları var. kendime her ne kadar ian'ı dinlemeyi yasaklasam da yine şarkılarını açıveriyorum. eskilerde, şimdi bulunamayan bir şeylerin kalitesi, sadeliği var ama neyin tam olarak kestiremiyorum. belki de şimdiki gibi satmak derdinde olmayıp sadece istedikleri, sevdikleri şeyi yapmanın arzularıyla dolu olmalarındandır.
(bkz: joy division)